Van een
schip dat eerst als vrachtschip gebruikt was, werd een viermaster gemaakt, waarmee over de
grote oceaan werd gezeild.
De zeilmaker was een gemoedelijke man die met
iedereen goed overweg kon. De anderen op het schip kaartten, dronken, maakten
ruzie, raakten slaags. Of vergokten hun verdiensten.
De zeilmaker was eenvoudig, rustig en
vriendelijk. In de avond zat hij op zijn
vaste plek buiten op het dek en keek over de oceaan. Hij rookte zijn pijpje en
zei weinig.
Soms ging er een vechtersbaas naast hem zitten
en stelde hem vragen. Over hoe het toch kwam dat hij zo tevreden was? Dat hij
niet meedeed met kaarten en drinken? Waar dat aan lag.
De zeilmaker zei dat hij van het schip hield.
Dat hij zelf had meegeholpen met het verbouwen van vracht- naar zeilschip.
Dat je veel moest weten over de knopen, de
platte knoop, de mastworp en de paalsteek of de schootsteek. Dat ze allemaal
even belangrijk waren.
Dat het scheelde hoe je de zeilen behandelde.
Dat je dat met zorg moest doen. Dat het ene zeil goed drogen moest, omdat het
heel nat was. En dat de plek waar je het hing ook belangrijk was.
Dat je met de warmte van je handen de kreukels eruit kon strijken. En dat je het zeil met liefde moest behandelen. Omdat het zeil ingespannen op het schip je daar bracht waar je wilde komen. Hij vertelde dit alles heel rustig.
Dat je met de warmte van je handen de kreukels eruit kon strijken. En dat je het zeil met liefde moest behandelen. Omdat het zeil ingespannen op het schip je daar bracht waar je wilde komen. Hij vertelde dit alles heel rustig.
Zijn
laatste zin: “Overtuig nooit”.
(Ik heb met een open-dag counseling-coaching, hypnoseworkshop, bij integratieve psychotherapie, werken vanuit vertouwen, door Psychiater Dr. v.d. Esch meegelopen. Een metaforisch verhaal werkt lang door in de lagen van je psyche).
