Is het nodig om ruzie te maken?

Soms wel. Om je plek in de familie of op je werk te verdedigen.

Omdat iemand anders daar wil staan.

Je groeit en krijgt meer zelfrespect als je jezelf uitspreekt.

Mijn kinderen hadden ook de nodige ruzie. 

Soms vlamt er nog een stukje oud zeer op.  

Zoals met Kerst en Oud en Nieuw.

Oude pijnplekken liggen soms akelig bloot.

Dat schrijnt. Uitspreken helpt.

Je kunt er ook energetisch op werken.

Dat klinkt zweverig, en dat ís het niet.

En dat werkt ook J Een soort van familieopstelling.

Één op één.

Kun jij zonder geestelijke bijstand?

Iedereen begrijpt het als je je been of arm breekt,

 dat er iets aan gespalkt en gegispt moet worden.

Maar breek je je hart, op wát voor manier dan ook.

Dan doen we er ineens spastisch over.

Psychische nood is altijd onzichtbaar.

Daar loop je niet mee te koop. Toch?

Mijn kinderen hadden ook weer eens onenigheid.

Ik heb daar zo mijn methoden voor.

Met Sinterklaas heb ik ze de gekochte kado’s laten sorteren.

Samen. Dan moet je dicht bij elkaar zitten.

Dan kan je elkaar iets toebijten of sissen.

Eens kijken hoe de ander reageert.

Net zoals vroeger? Of juist geschrokken?

Volop in ontwikkeling.

Terwijl één van twee daarna hard op de deur

moet bonzen om te laten weten dat

de zak van Sinterklaas in de gang staat.

Niks menselijks is ons vreemd.

We zijn een familie zoals elke andere.

Met goede en slechte tijden.
GTST?!

Copyright Laura Daggers 

Blunder en aandacht

Toen ik met werken stopte bij Transavia, gaf ik me als vrijwilliger op bij de  hospice in Hoofddorp. In het verlengde van mijn studie voor reïncarnatietherapeut, waarin ik de cliënt door de traumatische dood van een vorig leven heen begeleid, dacht ik dat het leerzaam zou zijn, mensen in het hier en nu  in hun laatste dagen te begeleiden.

Ik was nauwelijks begonnen – als gastvrouw  - toen de bel ging en ik oog in oog met mijn huisarts stond. 

‘’Wat doe jij nou hier?” vroeg hij.

‘’Kan ik jou ook vragen’’, pareerde ik.

Hij was natuurlijk de arts daar.

In de hospice was het een gewoonte, dat wanneer  iemand overleden was en het huis uitgedragen werd, alle medewerkers  uit eerbied voor de gestorvene,  een soort haag vormden. Uit respect. 

Toen ik een van de eerste keren mijn toenmalige tandarts zag, en verschillende mensen zich langs de muur opstelden, begreep ik hieruit dat zijn moeder overleden was.

Ik stapte naar voren en zei;

“Gecondoleerd met het verlies van uw moeder”.

Verschrikt keek hij me aan.

‘’Nee, nee, ze gaat naar het verzorgingshuis. Ze is juist opgeknapt hier!”

Zo snel als de beleefdheid toeliet ontdeed ik me van zijn klamme hand en maakte dat ik weg kwam.

Conclusie.

Als je iemand tijd en aandacht geeft en liefdevol verzorgt, want dat deden ze daar, dan kun je dusdanig opknappen dat het leven weer zin krijgt.

Dit merk ik ook bij cliënten, die ergens het spoor bijster zijn van hun eigen leven en daar geen aandacht voor krijgen van hun omgeving.

Samen zoeken we naar zin in het leven. Zo krijg je de zin om te leven weer terug.

Copyright Laura Daggers-de Koning

Jij bent voor de volle 100 % verantwoordelijk voor jouw 50%!

Sommige vrouwen komen in therapie omdat hun man zo moeilijk is. De hele emmer ellende wordt omgekeerd. Hij doet niet dít maar wel dát.

Weet dat! 

·       50% verantwoordelijkheid  jouw aandeel is voor je relatie.

·       En jij voor de volle 100 %  verantwoordelijk bent voor jouw 50%!

Nadendenkertje hè?

Want  wát maakt dat je bij een man of vrouw blijft die vreemdgaat, die je slaat, die je uitscheldt, of die je doodzwijgt of nog op een andere manier laat merken en voelen dat je niet de gewenste partner bent?

·         Partners zijn 100% verantwoordelijk voor zichzelf.

·         Jij bent nooit in staat de ander gelukkig te maken.

·         Je partner is verantwoordelijk voor zichzelf.

·         Je partner kan  alléén aan zichzelf werken.

Wanneer jij van jezelf houdt, is die ander vrij van jou te houden. Zo ongeveer zit ‘’houden van’’  in elkaar. Jij kunt niet eisen dat de ander  verandert. En áls hij niet wil veranderen  -lees: aan zichzelf werken, issues doorwerken- ,  dan kun jij altijd voor jezelf kiezen. Hóe eng dat ook is!  Je zult altijd beter af zijn. Want jij bent degene die voor je eigen welzijn verantwoordelijk is. Niet de ander. Helaas. Wanneer je de ander verantwoordelijk stelt voor jouw levensgeluk. Dan heeft dat afhankelijkheid. Afhankelijk zijn van.. . .Vul zelf maar in.

Als therapeut geef ik geen oordeel. Soms is die partner echt ‘’nuts’’. Maar ik ga niet zeggen:
“Ja joh, wat een rotvent, of wat een verschrikkelijk wijf” of iets dergelijks. Je bent altijd verantwoordelijk voor je eigen leven. Dus bij mij in Regressie is:

·         Geen oordeel

·         Ik beïnvloed je niet

Sommige vrouwen of mannen besluiten dat het toch makkelijker, veiliger en meer beschermd is om dan maar bij die partner t Relatieproblemen en Regressie e blijven.

Waar kies jij voor?

Relatieproblemen en Regressie

Geleerd van Patricia Caetano    

Copyright Laura Daggers Regressiecoach

Elimineer Het Gevoel Van De-Schuld-Krijgen

Je Minderwaardig Voelen heeft te maken met. .

Je minderwaardig voelen

Je minderwaardig voelen heeft te maken met de mening van de ander.

Iemand begon met zich meerwaardig te gedragen.

Dat is meestal je moeder en of je vader.

Een juf, meester, tante of buurvrouw.  

Natuurlijk is dat nodig in de eerste tijd van je leven.

Wanneer  je tijdens het opgroeien niet de gelegenheid hebt gehad je eigenwaarde te bepalen, of te voelen of te ontwikkelen, dan kan het zijn dat je nog steeds gelooft dat je minder waard bent dan de ander. Je gedraagt je dan ook zo.

Die ander heeft daar ook profijt van, want die voelt zich in elke situatie meer dan jij.

Mijn vraag is. Wil je dit zou houden?

Er zal altijd iemand in je leven zijn, die hier graag gebruik van maakt.

Of het dat ten minste probeert.

Omdat hij juist het tegenovergestelde in zijn leven meegemaakt heeft.

Het moeilijkste is om je gedrag te veranderen.

Zodat je jezelf kunt zijn, in elke situatie.

Meestal ben je onderweg met leven jezelf kwijtgeraakt.

En je hebt de regie uit handen gegeven.

Waarschuwing

Mijn cliënt werd gewaarschuwd om toch vooral niet in therapie te gaan.

Door iedereen om haar heen. Valt het muntje al?

“Het meeste vertrouwen heb ik nog in de therapeut’’,

zei ze tegen collega’s en haar echtgenoot.

Kijk zo iemand komt al dichter bij zichzelf.

Het is mijn taak om de sessie vakkundig te begeleiden

op een dusdanige manier dat de cliënt weer thuiskomt.
Daarom duurt hij ook anderhalf tot twee uur.

Je komt zo’n dominant iemand nooit voor niks tegen, er is altijd een reden.

Je ziel wil nog iets afmaken. En brengt je keer op keer in situaties zodat je wel móet!

Mensen komen in je leven om iets van te leren.

En soms is dat een nare en harde les.

Soms wandel je een stukje met iemand op, en ga jij de ene en hij de andere kant op.

Het kan ook zijn dat er een langere relatie ontstaat. Soms zelfs levenslang.

Dit heeft met de ontwikkeling van je ziel te maken.

Je kunt in een leven zitten, waarvan je denkt, is dít nu mijn leven?

Hélp ik zit in de verkeerde film!

Straks word ik wakker en heb ik het allemaal maar gedroomd.

Ach, en bij die ander is het véél erger.

In therapie gaan vereist moed en vertrouwen.

Vertrouwen in jezelf en in de therapeut.

Ik ben LauraDaggers-de Koning Regressie en Reïncarnatietherapeut sinds 2010

Boek mij voor de PowerPoint Presentatie ‘’Reïncarnatietherapie: Waarheid of Waanzin’’
Copyright Laura Daggers