De Zingende Zwerver

"Ik heb hier een brief voor mijn moeder, die hoog in de hemel is" zingt de zwerver met zijn volle bariton. Met een gebogen rug rangschikt hij zijn bezittingen. Ze passen in één plastic tas op het bankje op de brug in Delft. Hij blijft doorgaan met zingen. Het draaiorgel draait nu op volle toeren de André Hazes hit. Op de brug stopt een DHL auto. De jongeman draait zijn raam open om zijn munt in het bakje van vertier te doen. Zou hij ook zonder moeder opgegroeid zijn, vraag ik me af. Het paard dat voor het draaiorgel staat, staart naar de klinkers. De zon schijnt uitbundig. Er schiet een brok in mijn keel. Er is markt, het carillon van de grote kerk speelt zijn lied.

Met mijn tas vol met kaas en fruit stap ik op mijn dochters - voor mij veel te hoge- fiets en laveer tussen een groep toeristen door. We zijn aan het oppassen. Het is een mooie dag vol van leven.
't Is nog steeds een knaller van een hit "De Vlieger''.
https://www.youtube.com/watch?v=n12qu4wbbuk

Kinky danspartner

Ik was laatst op de begrafenis van Greetje.

Parkinson en Alzheimer dansten al tien jaar hun kinky dans met haar.
Wreed. Eerst onmerkbaar slow en toen sneller en wilder.  Tot ze eraan doodging.
Een lieve vrouw -soms té lief- een vrouw die een lintje verdiende.
Een snik welde vanuit mijn tenen omhoog

toen ik de zes dragers -jongemannen- haar kist de kerk zag uitdragen.
Er was zo weinig van haar over, van deze kordate vrouw, moeder, oma, echtgenoot.
Ze had zóveel gedaan voor iedereen! Maar had ze dat ook voor zichzelf?

Ik huilde om haar. Toch is het zo, dat je je eigen pijn het diepst voelt.
Altijd! En je huilt om het nog niet verwerkte verdriet. Daar op zo'n begrafenis.

Maar ook al is er geen oorlog en weet je dat je in een welvarend land leeft.
Ik ben ervan overtuigd, dat onverteerbare zaken zich in je lichaam opslaan.
Je lijf heeft dingen meegemaakt die je als kind niet kón begrijpen. Omdat er geen uitleg was.
Dan gaat je ‘’mind’’ conclusies trekken die niet kloppen. Conclusies die in stand gebleven zijn.
(Eén van mijn taken is die conclusies te ontkrachten, zodat jij weer lucht krijgt)

Je denker is de baas!! En je lichaam móet wel volgen.Zijn er daarom zoveel ‘’mindfullnes-trainingen’’? Om hem stil te leggen.
Je denker is natuurlijk wel handig als je een boodschappenbrief maakt. Of je op je werk zit. Je kúnt niet zonder. Dat is je praktische denker.
Maar de doemdenker, daar moet je achteraan.  
Dus je denker leidt, en je lichaam lijdt.

Ps 1. Gisteren kwam client X voor de laatste sessie.
Tijdens de eerste keer zag ik duidelijke Parkinson-trekjes,
schokjes van hoofd en nek. Ze kwam met een heel ander probleem dan die schokjes. 
Haar probleem is wég, en de schokjes ook!
Daar word ik nou zóó blij van.
Wánt ik heb het leukste beroep van de hele wereld!

Ps 2. Oh ja. Er is leven na de overgang. http://www.erislevennadeovergang.com

Copyright Laura Daggers
23 juli 2015

http://www.lauradaggers.nl






 

Over regressie en reincarnatietherapie

Geef je op voor mijn gratis e-book over 

Regressie en Reincarnatie  info@lauradaggers.nl

Scientist* Reincarnatie* High-Heels*

Zojuist verlaat een oogverblindende dame mijn praktijkruimte.       

    

Verzuchtend dat ze nooit had gedacht dit mee te maken, dat ze hierin zou kúnnen geloven. Ze is scientist namelijk. Heeft een goed betaalde baan en komt oorspronkelijk uit een gegoede familie in Roemenië. Al 15 jaar getrouwd met een Nederlander. Maar is nu ontzettend verliefd op een andere man. No big deal zul je zeggen. “What’s new?” Maar ze is katholiek opgevoed. Ze werkt, als enige vrouw tussen de mannen en moet zich elke dag bewijzen. Ze noemen haar sweetie. Met haar scherpe verstand begrijpt ze de dingen eerder  dan haar mannelijke collega’s. Juist daardoor krijgt ze elke dag weer ruzie. Af en toe snap ik niks van die kerels, verzucht ze, deze ‘’Stunning Beauty’’ met haar mooie accent.

Probleem is dat ze stapelverliefd is op één van die collega’s. Ze wil niet vier levens stukmaken. Ik zei het al, een scherp verstand én die katholieke kerk erbij.  Ze wil uitzoeken waarom ze die verliefdheid zo in haar lichaam voelt. Jij bent reïncarnatietherapeut, dus kom ik dit bij jou uitzoeken, zegt ze.
Wanneer ze gaat liggen, en ik vraag waar ze dit alles in haar lichaam voelt, zegt ze in mijn hoofd. Dat zijn de bastionkinderen, die hebben een heel denkbastion in hun hoofd gebouwd, waardoor ze vooral úit hun gevoel blijven.( Pieter Wierenga) Veel te gevaarlijk om écht je lijf te voelen. Stél je voor zeg!

Samen exploreren we waarom ze zich zo vertrouwd voelt bij deze man. Waarom het lijkt alsof ze elkaar al eeuwen kennen. Ze komt in een vorig leven terecht, waarin zij niet mocht trouwen met haar geliefde, zodat ze zich daar het leven benam. (trouwens, zij was hier een hij, en hij een zij, ehh volgt u me nog?) Ze snapt het wáárom nog beter dan ik. Tevreden verlaat ze mijn praktijk, en stapt in haar, in de gang wachtende zwarte high-heels. Ademloos mooi verlaat ze verlicht mijn huis.
Ps. Ik heb dit schrijfsel de zaken zodanig verwerkt dat de cliënt voor niemand herkenbaar is.

copyright Laura Daggers 

Hyperventilatie? Zoeken naar de oor- of oerzaak!

Hyperventilatie? Zoeken naar de oor- of oer-zaak!

Hyperventilatie is angst voor de angst voor de paniek.  

Met angst roep je een negatieve gebeurtenis op. 

Altijd uit je verleden, want je lichaam weet het nog, is in die ervaring geweest. 

In het nu gebeurt er iets wat je triggert. 

Gevolg, het kind in jou reageert met angst en paniek. 

Weet niet wat er gebeurt, raakt zichzelf kwijt. 

Draait rondjes om zijn as. Dit kind gaat hyperventileren.   

De verborgen krachten die in jou liggen te sluimeren om wakker 

gemaakt te worden, om in hun kracht te mogen staan, te leven in kracht.   

Laat je niet langer leven, maar pak hyperventilatie aan.

Maar. . . .  je moet eerst naar de huisarts, en naar alle  mensen met een beroep dat op (bv. psycho)loog  eindigt.  En ook naar de  specialist. Want je denkt, meer je is voorgehouden dat zij de oplossing hebben. 

Die hebben ze ook, mét medicijnen meestal.   

Wil jij dit? Belangrijker, werkt dit? Werkt dit niet voor jou. Het gaat tenslotte om jouw gezondheid. En wil je dit niet.

Zoek dan naar de oorzaak, de oerzaak van je probleem. 

Want weet je? Jij bent oké.  Kijk eens op een afstandje naar jezelf, wát er nou precies gebeurt. Wát in de situatie dat dit gebeurt triggert jou? 

Je hele lichaam gaat mee met dátgene wat jij denkt, datgene 

wat jij in je hoofd hebt gezet als waarheid.   

Je denker is dus de baas en je lichaam bungelt erachteraan. Wat is je voordeel?

 Wil jij er vanaf? Of ga je zo door. Want,  jouw overtuigingen, jouw gedachten, 

jouw verlangens die bepalen jouw toekomst.

Dus ga even zitten in de ZEN, en overdenk. Hoe ziet jouw toekomst eruit? 

De kern van dit stukje: Word je bewust van je mogelijkheden!

https://www.lauradaggers.nl

Er is leven na de overgang

Ben je tussen de 45 en 55? En ben je prikkelbaar.  

Dan kan het zijn dat je in de overgang zit.

Gaat je huid ineens geweldig prikken?
Komt er op het meest ongelegen moment een bons op je hart?
En krijg je dan een zweetaanval?
Begint je eigen lichaam zo te veranderen dat je het niet meer herkent als het jouwe?
Herken je jezelf niet meer? Je reacties op..
Zijn dit herkenbare feiten?

Dan zit je in de overgang. En daar is weinig tot niets over bekend.
Want er zit toch een béétje een schaamtegevoel op.
Daar wordt niet veel over gepraat.
Want zoals Linda de Mol al zei: "Zó niet sexy, de overgang''.

Wist je dat je medicijnen kunt krijgen.
Met allerhande bijwerkingen.
Vroeger kreeg je hormoonpillen.
Daar kreeg je extra haargroei van. (werd er niet bijgezegd)
Maar laat dit een troost voor je zijn.

Er is leven na de overgang, jazéker!
Alleen moet je er eerst doorheen. Door al die lichamelijke problemen die opspelen.
Wist je dat in de tijd van mijn moeders overgang vrouwen het gesticht in gewerkt werden? 
de mannen om haar heen niets snapten van de hysterische buien en aanstellerij van de 
vrouw in de overgang.
Gelukkig hebben we in deze tijd van de 21ste eeuw 
meer zeggenschap over ons leven. 
Maar tóch. Het idee alleen al.

Geef je op voor de PILOT workshop "Er is leven na de overgang"  
bij info@lauradaggers.nl  31 oktober 2015



 

Bij de psycholoog. Ik dacht hij lost het probleem voor mij op!

Mijn eerste keer bij de psycholoog?
Hè hè, eindelijk die mijn probleem oplost. 

Wat een puinhoop was mijn gevoelsleven. Iedereen liep over me heen. Mijn moeder was altijd al grensoverschrijdend geweest en mijn schoonfamilie kon er ook wat van. Toen ik zelf twee kleine kinderen had, kreeg ik wekenlang een kind extra te logeren. Gewoon omdat zij wel wísten dat ik er niks van durfde te zeggen. . .

Grensoverschrijdend gedrag ja!

Een waterval van tranen

Het heeft geduurd en geduurd totdat ik een boze brief aan die moeder stuurde. Maar zij vond het heel normaal. Haar insteek was dat het kind de Nederlandse taal zou leren.  Zowel wij als het kind werden er niet blij van. Wat goed te voelen moet zijn geweest. Zonde dat ik het destijds niet kon uitspreken. Toen -nog- niet.

Ik huilde zijn hele doosje tissues leeg

Hij deed me snel over naar zijn vrouwelijke collega. Zo’n huilebalk wilde hij niet. De therapie heeft me inzichten gegeven. Maar veel bleef er zitten.

Bewaak jij je grenzen goed genoeg?

Dat doe je door je lichaam goed in de gaten te houden.
Hoe het reageert. Heftig? Verdrietig? Boos? Of heb je vreemdsoortige pijnen?
Je lichaam heeft alles onthouden.

En alleen jíj kunt het oplossen, met de therapeut als ''tool''                                   Onthoud je dat eventjes? 

http://www.lauradaggers.nl

Obsessie? of Eigenheid

 

Over Obsessies en een neus voor eigenheid

De obsessieve energieën gebruiken de energie van de gastpersoon.
Daar moet je een stuk van jouw eigenheid voor inleveren.
Door te ontdekken wat niet-eigen-energie is leren we wie wij zelf zijn, en een obsessor is niet-eigen-energie. Je kunt er maar beter vroeg bij zijn. Soms zitten ze in het huidige leven nog van een vorig leven. Zo verhuizen sommige obsessoren met elke incarnatie steeds mee. In therapie ontdekte ik bij een 70jarige man dat hij nog steeds de obsessor bij zich droeg. Die destijds bij zijn daderleven als gladiator aanhaakte. In zijn vorig leven had hij als gladiator een collega invalide geslagen. Die hem zo erg was gaan haten, dat die haat en wraak reïncarnaties lang met hem meeging. Steeds voelbaar. Zoals koude wind in zijn nek, of gevoelens dat hij achtervolgd werd.

Tijdens de sessie konden we zijn obsessor duidelijk maken dat hij allang dood was en hij terug naar zijn ziel kon.
Meestal wil zo’n obsessor niet, want haat is namelijk subjectief. Voedend.
Na een uurtje kwam de obsessor tot het inzicht dat het beter was om vrede dan wraak en haat te voelen.
Hij ging terug naar zijn eigen ziel, zodat hij zich verder kon ontwikkelen.
Opgelucht verliet mijn cliënt de kamer.

Laura Daggers Regressie- en Reincarnatietherapeut Hoofddorp 

Beklemmende Beloftes

Beloftes die beklemmend zijn

Soms krijg ik een cliënt die een belofte heeft gedaan bij het sterfbed van zijn vader of moeder.

Vaak komt er bij de eerste sessie al schuld, schaamte, schande en verdriet naar boven. En er zijn veel onbeantwoorde vragen. Heeft hij zich wel goed genoeg aan deze belofte gehouden?

Nog steeds is er de hunkering naar de goedkeuring van de -reeds-  overleden ouder. 

Sommige ouders vragen veel van hun kinderen, téveel soms.  Ze willen zélfs over hun graf heen nog regeren. Dat zal menigeen die nét na de oorlog geboren is niet vreemd in de oren klinken. Je moest nu eenmaal gehoorzamen en niet teveel vragen stellen.

Onbewust onverwerkte zaken die vastzitten in het lichaam, daar kan je het letterlijk benauwd van krijgen. Je kunt pijn bij je hart krijgen, maagpijn, hoofdpijn of andersoortig lichamelijke klachten, waarvan je meestal niets snapt. De huisarts kan dan medicijnen voorschrijven.  Ze dempen het probleem in ieder geval wel, maar of ze helpen? Want medicijnen dempen ook jouw blije gevoelens.

Meteen bij een eerste sessie blijkt dat er nog veel energie van die overheersende ouder zit. Dat koppelen we los, tillen het eruit. En werken ermee. Dat heet energetisch werken. Het mijn van het dijn scheiden.

Zijn jouw ouders schuldig? Nee, want ouders doen het zoals zij het kunnen. En soms ontdekken ze vlak voor hun dood dat dit niet voldoende was.  Wanneer jij als kind betrokken werd in zaken die zij in dit leven niet zelf opgelost konden krijgen, is dat verdrietig. En soms snap je er zelf niets van omdat het een ónbestemd gevoel is geworden.

Maar moet je zulke beloftes –meestal op het sterfbed- wel waarmaken? Want, kun je ze nakomen als je ouder overleden is? Doe je daadwerkelijk wat je beloofd hebt? Of wordt het een obsessie die je boven het hoofd groeit.

Menig cliënt verlaat verlicht mijn therapiekamer met de vraag : “Was het al zo licht buiten?”

Laura Daggers Regressiecoach Hoofddorp 

Heb jij ook van die gemene ouders?

De menselijke soort vermenigvuldigt zich nog steeds
Dús zullen er altijd ouders zijn. Dít is een onuitroeibaar gegeven. En kinderen maken zich het leefpatroon van de ouders eigen. Ouders zijn meestal grote mensen die kinderen opvoeden. Het zijn grote mensen die vaak zelf een beschadigd angstig kind in zich dragen. Maar zíj gaan het opvoeden beter doen. Veel beter. Liefst niet zoals hún ouders dat deden!
Ouders doen de meeste dingen goed, maar ook wel eens iets fout.
Ouders zijn gewone mensen. Ouders leven zoals zij het kunnen. Toen ik pas een opleiding voor therapeut begon, dacht ik dat ik lieve ouders had.
Ik vond mezelf een zondagskind en zoals mijn zus altijd zei:
‘’Wij hadden fantastische ouders’’

Wanneer er in een leervak een situatie uitgediept werd die leek op soortgelijks uit mijn jeugd, kon het zijn dat ik er letterlijk ziek van werd. Zo ontstonden er rode vlekken op mijn huid. Vaak voelde ik me misselijk, draaierig, of opgeblazen. Ook kreeg ik maagzuur of diarree. Angst en machteloosheid kwamen om de hoek kijken.

Mijn lichaam kwam in de alarmfase.
Toen ik middenin de opleiding zat, ontdekte ik dat ik afschúwelijke ouders had. En luisterde ik naar mijn medeleerlingen, dan rees bij mij de vraag; bestaan er eigenlijk wel goede ouders? Ouders kwamen in een kwaad daglicht. En mét hen ook de anderen uit mijn jeugd.
Om bij mijn moeder te beginnen, ze was dominant, en mijn vader liet dat toe
Maar hij werd gezien als een lieve zachtaardige man, die als hij met iemand ruzie gemaakt had, de ander links liet liggen. Wanneer hij zijn baas om opslag vroeg en dat werd geweigerd, veranderde hij van werkgever. De weg van de minste weerstand, koos hij. Van mijn ouders heb ik hun onderdanigheid en gehoorzaamheid meegekregen.

Ik richtte mijn leven in zoals dat van mijn vader. Zodat er een steeds veranderend bestand van vrienden en vriendinnen is. Want, nadat ik er ruzie mee gemaakt heb, wil ik ze nooit meer zien. Vanwege het geloof in mijn opvoeding heb ik niet geleerd hóe te discussiëren. Geloven was incasseren. Ik heb geleerd andermans waarheid in te slikken. Letterlijk. Iedere mening was beter dan de mijne. Die van mijn moeder, vader, juf, meester, tantes, ooms, oma en opa en de dominee.
Andermans ‘’beterweter’’ als waarheid aannemen, is iets wat ik lang gedaan heb. Iets wat me jarenlang maagzuur, angst, machteloosheid en hartkloppingen opleverde.
Later kwam de lusteloosheid en de depressie er bij.

Gezond verstand is dé collectie vooroordelen die je verzameld hebt voordat je achttien was, zei Albert Einstein ooit.
Tja, en dan bén je volwassen, tenminste je lichaam is volwassen. Daarbij zijn je ouders na je twintigste je medemens. Maar hoe ís het om als volwassene te leven te werken, of te reageren.

Hoe is het om gelukkig te zijn?
Soms zijn ouders nog niet volwassen
Meestal eigenlijk niet.

Je hebt ouders die je slaan of je liefkozen. Ouders die je nooit aanraken.
Of ouders die je wel aanraken en dan weer teveel en op verkeerde plekken. Ouders die je beschermen tegen de buitenwereld, die je beschermen tegen je eigen binnenwereld. Zodat je je niet verder kunt ontwikkelen. Ouders waarvan je niets mag, niet buitenspelen, omdat je kleren vies worden. Niet binnen spelen, niet ‘’zo’n leven maken ‘’, niet naar balletles, niet naar paardrijden. Je hebt ouders waarvan je niet naar die leuke club mag omdat er geen geld is, of omdat er geen tijd is, of gewoon omdat zíj het geen tijdsinvulling vinden. 

Of omdat ze gewoon geen zin hebben om jou ernaartoe te brengen. Je hebt ouders die wel van kinderen houden als ze klein zijn, maar als ze groter worden – iets waar jij niks aan kan doen – ineens niet meer van je houden. Je niet meer moeten. Omdat je dan een eigen mening hebt en lastige vragen stelt. Je hebt rijke ouders en arme ouders. Rijke hebben geld en arme hebben tijd. Tijd voor jou. 

Tijdens de opleiding heb ik geleerd dat door middel van therapie de voor het kind akelige gebeurtenissen vanuit het onbewuste naar het bewust-zijn komen.
Dingen die voor ieder opgroeiend kind ronduit slecht zijn. Dingen waarbij de ontwikkeling werd gestaakt, omdat het kind daarna moest overleven.
Omdat dit via therapie is blootgelegd, begrijpt mijn onbewuste dat het nu echt óver is. Het is bewust geworden. En de mensen die mij opgevoed hebben? Die hebben het gedaan zoals zij dat konden. En zoals mijn zus al zei: “Het waren fantastische ouders!"
 www.lauradaggers.nl 

Copyright Laura Daggers-de Koning