Beloftes die beklemmend zijn
Soms krijg ik een cliënt die een belofte heeft gedaan bij het
sterfbed van zijn vader of moeder.
Vaak komt er bij de eerste sessie al schuld, schaamte, schande en
verdriet naar boven. En er zijn veel onbeantwoorde vragen. Heeft hij zich wel goed
genoeg aan deze belofte gehouden?
Nog steeds is er de hunkering naar de goedkeuring van de -reeds- overleden ouder.
Sommige ouders vragen veel van hun kinderen, téveel soms. Ze willen zélfs over hun graf heen nog
regeren. Dat zal menigeen die nét na de oorlog geboren is niet vreemd in de
oren klinken. Je moest nu eenmaal gehoorzamen en niet teveel vragen stellen.
Onbewust onverwerkte zaken die vastzitten in het lichaam, daar kan
je het letterlijk benauwd van krijgen. Je kunt pijn bij je hart krijgen,
maagpijn, hoofdpijn of andersoortig lichamelijke klachten, waarvan je meestal
niets snapt. De huisarts kan dan medicijnen voorschrijven. Ze dempen het probleem in ieder geval wel,
maar of ze helpen? Want medicijnen dempen ook jouw blije gevoelens.
Meteen bij een eerste sessie blijkt dat er nog veel energie van die overheersende
ouder zit. Dat koppelen we los, tillen het eruit. En werken ermee. Dat heet
energetisch werken. Het mijn van het dijn scheiden.
Zijn jouw ouders schuldig? Nee, want ouders doen het zoals zij het
kunnen. En soms ontdekken ze vlak voor hun dood dat dit niet voldoende
was. Wanneer jij als kind betrokken werd
in zaken die zij in dit leven niet zelf opgelost konden krijgen, is dat verdrietig.
En soms snap je er zelf niets van omdat het een ónbestemd gevoel is geworden.
Maar moet je zulke beloftes –meestal op het sterfbed- wel waarmaken?
Want, kun je ze nakomen als je ouder overleden is? Doe je daadwerkelijk wat je
beloofd hebt? Of wordt het een obsessie die je boven het hoofd groeit.
Menig cliënt verlaat verlicht mijn therapiekamer met de vraag : “Was
het al zo licht buiten?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten